Altijd fijn om op momenten in je leven een kruiwagen te hebben. Zeker in werksituaties. Dan kun je net dat extra stapje nemen 😊. Â
We kunnen wel zeggen dat ik onder de gemiddelde lengte van de Nederlandse vrouw verkeer. Op reis ervaar ik af en toe een ander perspectief. Zo ben ik in Zuid-Europa zèlf de gemiddelde lady, en keek ik tijdens mijn reis door Azië heerlijk boven het gemiddelde uit.
Maar goed, terug naar dat ‘onder het Nederlandse gemiddelde’. Wanneer merk ik dat nu echt? Nou, met concerten zeker! Al kruip ik dan wel weer net iets makkelijker voor dan een dame van 1.80 m. En eerlijk: ik ben hier een kei in en doe het zelfs schaamteloos. Op werkgebied ervaar ik beide kanten. Ik kan overal makkelijk onder- en tussendoor, dat is makkelijk filmen. Ik ben zonder problemen een vlieg op de muur. En ik squeeze mezelf easy in een volle auto met crew en apparatuur.
Toch vraagt het soms extra creativiteit. Bij interviews bijvoorbeeld. Zittend interviewen, geen enkel probleem. Maar zodra ik het idee voel opkomen dat staand interviewen het mooiste is, kijk ik al, vóórdat ik dit idee deel met de crew, verlangend om mij heen op zoek naar een object dat mij de hoogte in helpt. Zo stond ik op een zomerdag in een bloeiende kloostertuin samen met Aster, een dame die de 1.80 m. ruim overstijgt. Zij deed onmiddellijk haar schoenen uit en genoot van blote voeten in het gras. Cameraman Roel fixte voor mij de kruiwagen. En ik, ik zag de wereld vanuit een ander perspectief en startte na wat hilariteit mijn interview.
Dankjewel kruiwagen, en wat kleurde je mooi bij mijn jasje en de tuin.
