18 jaar, een studielokaaltje op de middelbare school, een paar dikke boeken en één opdracht: even uitzoeken welke studie ik wil gaan volgen na mijn examen. Ik verslond advocatenseries, Matlock was favoriet. Dus wilde ik, en met mij veel andere tieners, naar de open dag van de studie Rechten. Maar ja, ik wist ook wel dat ik daarmee niet in zo’n tv-serie terecht zou komen. Wens twee: De toneelschool. Deze wens had geen enkele kans van slagen. Ik streefde als puber zeker af en toe naar een heldinnenstatus, toch auditie doen op de toneelschool durfde ik 100% niet.
Wat overbleef was zoeken op trefwoorden met mijn passies. Dat kon ook in die dikke boeken die voor me lagen. Trefwoord 1: theater. Trefwoord 2: schrijven. Trefwoord 3: geschiedenis. Ik ‘kreeg’ een aantal hits om mijn toekomst in te vullen. Drie zijn er me bij gebleven. 1. Leraar Nederlands of Geschiedenis. Leuk, maar dat impliceerde uiteraard voor de klas staan. 2. Archeoloog. Hier bleef ik lang op hangen. Toch het idee dat ik hier vier jaar voor zou studeren kwam er niet doorheen. 3. Theater-, Film- en Televisiewetenschapper. Deze verraste mij enorm. De liefde voor theater had ik meegekregen van mijn ouders, de liefde voor film was te herleiden naar mijn videotheek-verslaving en de liefde voor televisie, die was ook wel helder. Naar de open dag dus, die ook nog eens startte in een theater. Hoe aantrekkelijk kun je het maken. Keuze gemaakt.
Tijdens mijn studie kreeg Film de overhand. Dit bleek voor mij het meest magische medium. En zo werd Film mijn werkveld. Een werkveld dat zich steeds weer ontwikkelde. Storytelling is nu de basis, het medium zelf krijgt meerdere voelsprieten. And I like it! Het geeft mij elke keer de gelegenheid om opnieuw geïnspireerd te raken en nieuwe vormen te ontdekken en te combineren. Inmiddels heb ik het 25+ jarig jubileum van mijn studiekeuze ruimschoots behaald en komen mijn passies weer allemaal samen. Voor een bijzondere klant, Welzorg Auto op Maat, maak ik samen met producent Eric van Heugten persoonlijke verhalen. Verhalen die straks te zien zijn in een korte film, te horen zijn in een uitgebreidere podcast én te lezen zijn in een aansluitende blog.
Wat waren de opnamen hiervan leuk😊. En wat waren ze nèt op de tijd. Op de dag waarop de tweede lockdown werd aangekondigd. Morgen had het niet meer gekund. Morgen zit ik heerlijk op mijn thuiswerkplek te editen en te schrijven. Happy en dankbaar.
Hoera voor de beeldspraak: ‘het goeie komt altijd in drieën’.